شعر آدم

از های و هوی باد و توفان می توان گذشت
با بی خیالی از زمستان می توان گذشت

اینجا قرار مردمان بر بی قراری است
از حرف و قول و عهد و پیمان می توان گذشت

این روز ها، از آبرو و غیرت و شرف
حتی برای لقمه ای نان می توان گذشت

تنها شمایلی از آدم در میان ماست
از نام پر ز ننگ انسان می توان گذشت

دیوارهای سر شکن دارد ولی چه باک
همت کنی از این خیابان می توان گذشت

زخم دل شکسته محتاج طبیب نیست
خو چون کنی به درد ز درمان می توان گذشت

چون پای عشق در میان باشد چه جای جان!
مانند آب خوردن از آن می توان گذشت

ای صد فرشته مست یک جرعه دهان تو
با خنده ات ز حور و غلمان می توان گذشت

گر پیرو پیمبر دیوانگان شوی
از عقل و عشق و دین و ایمان می توان گذشت

■ این غزل رابا صدای هوش مصنوعی بشنوید:

                        🎶 گوش کنید

شمس خواندم همچو مولانا خدا کردم تو را
پنج نوبت درنماز خود صدا کردم تو را
یادت از لب‌های خاموشم نشد یک دم قضا
در تمام لحظه‌های خود ادا کردم تو را
گرچه دستان من از دامان لطفت دور بود
سر به سوی آسمان هر شب دعا کردم تو را
جای آغوش کسی در سرنوشتم پر نبود
در قنوتم باخدا چون و چرا کردم تورا
تو مرا از چشم خود راندی و من با جان و دل
در دل خونین و جان خسته جا کردم تو را
در شب تاریکی و توفانی دریای دلم
دست از ساحل کشیدم ناخدا کردم تو را
خواب خوش بعد تو در چشمان من پیدا نشد
در دل کابوس‌هایم دست و پا کردم تو را
ای همه اسرار عالم در نگاه تو نهان
با تمام رازهایم آشنا کردم تو را

■ این غزل را با صدای هوش مصنوعی بشنوید:

               🎶 گوش کنید