آی مردم ! من همین تن نیستم
این که می بینید ، این من نیستم
خانه می بینید و صاحب خانه نه
پوست می بینید و مغز و دانه نه
در درونم من شبیه آتشم
همنشین شعله های سرکشم
یک زمان پر می کشم تا آسمان
یک زمانی زیر خاکستر نهان
یک زمان عقل و زمانی عشق ناب
گاه معجونی از این دو مستطاب
های مردم !های ! من هم آدمم
گاه با شادی و گاهی درغمم
های مردم ! من همه تن نیستم
نه ! خطا گفتم ، تن اصلا نیستم
مهندس رضا عباسی