این بال و پر شکسته را پرواز هدیه کن
یک فرصت دوباره، یک آغاز هدیه کن
این سوگوار بی تو بودن را به خنده ای
شور ترانه، شادی آواز هدیه کن
تا باز زندگی این نی پر نوا شود
عیسای من، به من دمی اعجاز هدیه کن
جان و دلم همه نیاز غمزه های توست
قهر و غضب بس است، قدری ناز هدیه کن
خسته شدم از این همه شب روزهٔ سکوت
چیزی بگو! به گوش من یک راز هدیه کن
گر نیست این غزل به چشم طبع تو روان
بیتی ز شعر خواجه شیراز هدیه کن
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.