شعر آدم

دوبار فصل زمستان ، دوباره برف وکلاغ

دوباره فصل نگاه های گرم و قهوه داغ

دوباره بازی سیگار و "ها " و خندیدن

دوباره قصه چتر و لب تو بوسیدن

کلاغ و برف و من و کاج سبز اینجاییم

دوباره بی تو در این عصر سرد تنهاییم

دوباره پشت کدامین چراغ جا ماندی

که باز از من و کاج و کلاغ جا ماندی

ببین که شب شد و فانوس ماه روشن نیست

تو نیستی و چراغ نگاه روشن نیست

نگاه من به ته پیچ کوچه زنجیر است

نیامدی و اذان می دهد خبر : دیر است !