شعر آدم

ابوالحسن درویشی مزنگی( آدم )

شعر آدم

ابوالحسن درویشی مزنگی( آدم )

     

 

      نامت را نمی دانم

شاید همنام گلی باشی

به سرخی لاله

به سفیدی یاس

 

نامت را نمی دانم

شاید همنام پرنده ای باشی

تنها و پر غرور

شبیه عقاب

زیبا و پر شکوه

مثل پروانه

 

نامت را نمی دانم

می دانم، باران اشاره ای به تو دارد

و دریا ...

آیینه ای ست در برابر تو

 

در افسانه ها گفته اند

نامت مثل نسیم

کوه به کوه می رود

و در حرف سوم

به قاف می رسد!

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

نظر دادن تنها برای اعضای بیان ممکن است.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.