شعر آدم

مثل گل های روی قالی بود

همه وعده ها، خیالی بود

من به یاد شما بیابانگرد

خانه تو همین حوالی بود

گفته بودی که در کنارمنی

حرف هایت، چقدرعالی بود!

به گمانم که خواب می دیدم

دستم از دامن تو، خالی بود

خواب هایم پر از خیال وصال

گرچه، قول تو احتمالی بود

سنگ مفتی رها شد ازدستت

حاصلش این شکسته بالی بود

داشتم من، به قول تو باور

راه و رسم تو بیخیالی بود