شعر آدم

ابوالحسن درویشی مزنگی( آدم )

شعر آدم

ابوالحسن درویشی مزنگی( آدم )

زارزار خندیدن

لاله ام، داغدار می خندم

با دل بی قرار، می خندم

قلب صد پاره ام پر از خون است

گرچه مثل انار، می خندم

عقل نومید و چشمِ دیده به در

من به این انتظار، می خندم

عشق، بازی مرگ و زندگی است

باختم این قمار و می خندم

حالِ من اشک و آه می طلبد

گرچه بی اختیار می خندم

مرده در سینه قلبِ بیمارم

بر سرِ این مزار می خندم

مثل منصورِ عشق، دلگیرم

گرچه بالای دار می خندم

خنده ام از نشاط و شادی نیست

گریه را زار زار می خندم

 

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

نظر دادن تنها برای اعضای بیان ممکن است.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.