جز جام می، کسی حریف غم نمی شود
هر همنشین که همدل و همدم نمی شود
آب زلال، می توان نوشید هر کجا
هر چشمه ای ولی، چو زمزم نمی شود
درد جنون فقط به لیلی می شود دوا
داروی دیگری بر آن، مرهم نمی شود
باید وفا کنی و بیایی کنارِ من
داغِ فراقِ تو، به وعده کم نمی شود
دستم بگیر و دردهایم را به بوسه ای
یک باره چاره کن، که کم کم نمی شود
من سعی کرده ام، ولی تقدیر من نبود
بی حکم او، به کوشش عالم نمی شود
بر من نگیر گر خطایی سر زند ز من
دانا به حرف ابلهی درهم نمی شود
ما را سری ست درخور قربانی شما
این سر، به پای هر کسی که خم نمی شود
طوفان ببار بر کویر من، که تشنه ام
رفع عطش، به قطره ی شبنم نمی شود
۱ نظر
۲۶ مرداد ۰۱ ، ۰۷:۰۷
